ယေန႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ကေလးသူငယ္တို႔သည္
ဥပုသ္ေန႔တိုင္း ေက်ာင္းကန္ဘုရားမသြားၾကေတာ့ပါ။ ေက်ာင္းကန္ဘုရားႏွင့္စိမ္းလာၾကသျဖင့္
ဘာသာတရားေတာ္ႏွင့္လည္း တိမ္းလာၾကပါေတာ့သည္။ ယင္းသို႔ ဥပုသ္ ေန႔မွန္းမသိျခင္း၊ ေက်ာင္းကန္ဘုရားတို႔ႏွင့္
စိမ္းလာျခင္းတို႔သည္ မည္သူတို႔၏ တာ၀န္ပါနည္းဟုေမးခဲ့ေသာ္ ယေန႔ လူႀကီးမိဘတို႔၏ တာ၀န္ျဖစ္ပါသည္ဟု
အမွန္အတိုင္း ေျဖရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ လူႀကီးမိဘအမ်ားစုတို႔သည္ ေက်ာင္းကန္ဘုရားသြားဖို႔ကို
က်ဴရွင္သြားဖို႔ေလာက္ အေရးမႀကီးဟု ထင္ျမင္ယူဆ လက္ခံလာၾကပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဘုရားေ၀း
တရားေ၀းရေသာ လူငယ္လူမိုက္ကေလးတို႔ ေပါမ်ားလာရပါသည္။ သားသမီးမ်ား မႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးသြမ္းလာမွ
အရပ္ကယ္ပါ လူ၀ိုင္းပါဟု အသံျပာလာၾကပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္
လူငယ္မ်ား အပတ္စဥ္ေက်ာင္းကန္ဘုရားသို႔ ေရာက္ရွိႏိုင္မည့္ အသင့္ေတာ္ဆံုး နည္းလမ္းမွာ
သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာကဲ့သို႔ (Dhamma School) ဓမၼစကူးလ္မ်ား အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕အနယ္နယ္တိုင္းတြင္
ဖြင့္လွစ္ေပးႏိုင္ေရးပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
သီရိလကၤာႏိုင္ငံသားမ်ား၏
ျမတ္ဗုဒၶအေပၚ တေလးတစား တန္ဖိုးထားသည့္ စိတ္ကိုအားရ ေက်နပ္မိ ပါသည္။ အစိုးရ႐ံုးမ်ား၌လည္း
ရဟန္းေတာ္မ်ားကို အထူးဦးစားေပး၍ လုပ္ေပးၾက၏။ တစ္ခါတစ္ရံ အစိုးရ႐ံုးသို႔ ေန႔ဆြမ္းစားခ်ိန္ေရာက္သြားလွ်င္
ဆြမ္းေတာင္ကပ္လွဴလိုက္ပါေသးသည္။ ဘတ္စ္ကားမ်ား၌လည္း ရဟန္းသံဃာ ေတာ္မ်ားအတြက္ အၿမဲတမ္း
ႏွစ္ေနရာေပးထားသည္ကို ေတြ႔ရျပန္၏။ ဂိတ္ေစာင့္ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ဘုန္းႀကီးရဟန္း ေတာ္မ်ားကိုေတြ႕လွ်င္
ပရိတ္ခ်ည္ကို ေတာင္းေလ့ရွိ၏။
''အရင္းစစ္လွ်င္
အျမစ္ေျမက'' ဆိုသကဲ့သို႔ ယင္းသို႔လွ်င္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံလံုးက မိမိတို႔ဗုဒၶဘာသာကို
အသက္တမွ် တန္ဖိုးထားျခင္း၏ အေၾကာင္းမွာ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ အစိုးရ၏ (Sunday school) မ်ားေၾကာင့္ပင္ျဖစ္
ေပသည္။
(Sunday
school) ဆိုသည္မွာ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ဗုဒၶ၀င္၊ ရာဇ၀င္၊ ယဥ္ေက်းမႈစသည္မ်ားကို အထူးသင္ေပးေသာေက်ာင္းျဖစ္ေပသည္။
ယင္းေက်ာင္းမ်ားသည္ ပုဂၢလိကပိုင္ မဟုတ္ၾက၊ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ ကိုယ္တိုင္က ပညာေရးစနစ္ကို
သတ္မွတ္ေပးၿပီး စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒႏွင့္အညီ ဖြင့္လွစ္ေပးထားေသာ ေက်ာင္းမ်ား ျဖစ္ေပသည္။
ေနရာကား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားပင္တည္း။ အခ်ိဳ႕ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ား၌ စြမ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ
ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးမ်ားသည္ (Sunday school) ၏ေက်ာင္းအုပ္မ်ားျဖစ္ၿပီး၊ အနည္းငယ္ေသာေက်ာင္းမ်ားမွာ
ေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးမ်ားက ပ့ံပိုးမႈအပိုင္းေလာက္သာ တာ၀န္ယူၾကပါသည္။
သီရိလကၤာရွိ
ကေလးမ်ားသည္ ဤကဲ့သို႔ ဘုရားရွိခိုး ၾသ၀ါဒခံယူ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို သင္ၾကားရသည္မွာ တစ္ပတ္မဟုတ္
တစ္ႏွစ္မဟုတ္ ႏွစ္ေပါင္း(၁၃)ႏွစ္၊ ယင္းကဲ့သို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဗုဒၶတရားႏွင့္ ထိေတြ႕ေနၾကရကား
ကေလးမ်ား၏ ဘာသာကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ လူမ်ိဳးကိုခ်စ္တဲ့စိတ္မွာ ဦးေခါင္းထဲမွာ သံမိႈႏွက္သကဲ့သို႔
စြဲၿမဲသြားပါေတာ့သည္။
ဗုဒၶ၀ါဒ၏
အေျခခံအုတ္ျမစ္မွာလည္း ခုိင္မာသြားပါေတာ့သည္။ ကေလးသူငယ္မ်ား၏ ဘာသာေသြးကား ရဲရဲေတာက္ေနေပၿပီ၊
အဘယ္ကဲ့သို႔ေသာသူမွ ဘာသာကူးေျပာင္းေအာင္ မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သီရိလကၤာ၌
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနဖူးေသာ ျမန္မာဘုန္းႀကီးတစ္ပါးက ဤကဲ့သို႔ေျပာဖူးသည္ ''သီရိလကၤာရွိ
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ကေလးသူငယ္မ်ားဟာ ဘာသာေျပာင္းတယ္ဆိုတာမရွိဘူး၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ကေလးဘ၀က
စတင္ၿပီးအေျခခံ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို စနစ္တက်သင္ယူခ့ဲရသည့္အတြက္ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕တန္ဖိုးကို ကိုယ္တိုင္သိရွိေနၾကၿပီေလ။
ဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကို ဘယ္ေသာအခါမွ ေက်ာမခိုင္းေတာ့ဘူး''တဲ့။
''လွည္း၀င္႐ုိးသံ
တညံညံ၊ ပုဂံဘုရားေပါင္း'' ဟုေၾကြးေၾကာ္ေနသည့္ အမိျမန္မာျပည္ႀကီး၌ စနစ္တက် ပို႔ခ်ေနေသာ
ဓမၼသင္တန္းေက်ာင္းမ်ား မည္မွ်ေလာက္ရွိသနည္း။ အကဲခတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ား
၌ ရက္တိုသင္တန္းေက်ာင္းမ်ားကေတာ့ ထင္ထင္ရွားရွားရွိေပသည္။ သို႔ေသာ္ ရက္ရွည္သင္တန္းေက်ာင္းမ်ားကား
နည္းပါးလွ၏။ ယင္းသို႔နည္းပါးလွသည့္အတြက္ တခ်ိဳ႕ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရင္ေသြးငယ္မ်ားသည္ ဘာသာေရးအေျခခံ
အားနည္းၾကရကား ဘာသာျခားႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ဘာသာျခားဘက္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားၾကသည္ကို
၀မ္းနည္းစြာ ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါသည္။
ေစတီပုထိုးမ်ား၌
ေညာင္ပင္ေပါက္လွ်င္ ေစတီပုထိုးမ်ား ၿပိဳပ်က္ၾကသကဲ့သို႔ မိမိတို႔ျမန္မာျပည္ႀကီး၌ ဘာသာျခားမ်ား
တိုးပြားလာလွ်င္ ေစတီပုထိုးမ်ား မ်က္ႏွာေတာ္ ညိွဳးေတာ္မူရမည့္ အေျခအေနႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေပမည္။
ဤသို႔ျဖစ္စဥ္ကို အစဥ္ေတြးလ်က္ ယခုအခ်ိန္မွစၿပီး ဓမၼသင္တန္းေက်ာင္း(သို႔မဟုတ္) ဓမၼစကူးလ္မ်ားကို
မိမိတို႔တတ္စြမ္းသမွ် ဖြင့္လွစ္တည္ေထာင္ သင့္လွေပသည္။
အၾကင္အခါ၌
ျမန္မာျပည္အ၀န္းမွာ ''လွည္း၀န္႐ိုးသံ တညံညံ ဓမၼစကူးလ္ေပါင္း''ဟု ေၾကြးေၾကာ္ႏိုင္၏။
ထိုအခါ၌ နတ္ရြာစံသြားေလၿပီျဖစ္ေသာ ဘုရင္မင္းျမတ္အေနာ္ရထာက အထက္ေကာင္းကင္ယံ နတ္ျပည္မွ
တဆင့္ ျဗဟၼာ့ျပည္တိုင္ေအာင္ ''အို သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ၾကည့္ၾကကုန္ေလာ့၊
အရွင္အရဟံရဲ႕ ၾသ၀ါဒကို ခံယူၿပီး ငါကိုယ္ေတာ္တိုင္ ခ်ခဲ့တဲ့ ဓမၼအုတ္ျမစ္ေပၚမွာ ရဟန္းရွင္လူ
ျပည္သူမ်ားဟာ ႀကီးမားေသာဓမၼ အေဆာက္အအံုႀကီးကို အဆင့္ဆင့္တည္ေဆာက္ေနၾကတယ္ကြယ္၊ ငါကိုယ္ေတာ္အားရ
ေက်နပ္လွပါဘိ၊ ဒါမွ ဒို႔တိုင္းဒို႔ျပည္ ဒို႔ျမန္မာျပည္ ျဖစ္ေပသကြယ္'' ဟုအားရပါးရ ေကာင္းခ်ီးႏုေမာ္
သာဓုေခၚေနမည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲသာတည္း။
(အရွင္ေဒ၀ိႏၵာဘိ၀ံသ/သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္)
0 comments:
Post a Comment